АЛАФ [а. — ўт, хашак] Умуман, ўт, кўкат.
Сассиқ алаф 1) бурган, супурги ўт. Айвон олдида сассиқ алафдан қилинган узун сопли супурги ётарди. С. Зуннунова, Кўк чироқлар; 2) кўчма умуман, ёқимсиз, ярамас шахе ёки нарсага нисбат. Сассиқ алаф билан тўлган миянгни тозалаб қўйиш керак. “Муштум”. Золимни юз карра ўлдирар эдим. У сассиқ алафни ҳаёт боғидан Юлиб ташлар эдим, сўлдирар эдим. Уйғун.