ҲУКМРОН |а. + ф. — ҳукмдор, ҳоким; бошқарувчи] 1. Ўз ҳукмини ўтказадиган шахс; ҳукмдор, ҳоким. [Худоёр] Астойдил Мусулмонқулнинг оталиғидан қутулишни ва мустақил равишда ҳукмрон бўлишни орзу этган. А. Қодирий, Ўтган кунлар. Ахсининг ҳукмрони Умаршайх мирзо бу кеча ҳарамда ўн саккиз ёшли Қоракўз бегимнинг хобгоҳида ухлаб ётибди. П. Қодиров, Юлдузли тунлар.

2 кўчма Ҳукмини ўтказиш ҳуқуқига эга бўлган; ҳукмдор. Миллий тилнинг сақланиши ва ривожхланиши ҳамма вақт ижтимоий тузумнинг, ҳукмрон синфнинг одшьшгига боғлиқ. «Фан ва турмуш».

3 кўчма Ҳукм сурган, забт этган, эгаллаган ҳолатли. Мана энди дафьатан фикрсиз, ўйсиз қолди, юраги бўм-бўш, бунда фақат ғашлик ва оғриқ ҳукмрон. X. Султонов, Онамнинг юрти. Тонг ёришди, юлдузлар учди, Яна офтоб кўкда ҳукмрон. Р. Бобожон.